برخورد انگلیس با ما در این گونه موارد
به شهادت تاریخ هرگاه ما از موضع انفعالی برخورد کرده ایم، طرف مقابل نه تنها انعطاف نشان نداده است بلکه از موضع بالاتری برخورد نموده است. آیا این صحیح است که با پایین گرفتن سطح توقعات بر حق خود زمینه توهین و تحقیر عده ای مدعی تمدن را بر خود فراهم کنیم؟مگر فراموش کرده ایم برخورد دولت انگلیس را با ما هنگام بازداشت غیر قانونی هادی سلیمانپور و نصراله تاجیک -دو دیپلمات کشورمان- که به طور قانونی وارد آن کشور شده و از لحاظ قوانین انگلستان هیچ جرمی مرتکب نشده بودند؟ در آن ماجرا آن ها پس از مدت ها پیگیری تنها اجازه گرفتن وکیل و گفتگوی تلفنی به وزارت خارجه را دادند. از جریان دستگیری کاملا غیر قانونی پنج کارمند سفارت ایران در اربیل عراق توسط هم پیمانان آمریکائی آن ها که هنوز چیزی نگذشته. آیا توانسته ایم با این روش ها ذره ای کار را به نفع خود پیش ببریم؟
نکته ی دیگر اینکه چرا قوه قضائیه به وظیفه قانونی خود در این قبال عمل نمی کند؟ آیا این نظامیان جرمشان سبکتر از آن دو ماهیگیر فرانسوی و آلمانی است که یک سال و نیم پیش به جرم ورود غیرقانونی به آبهای ایران دستگیر شده، پس از مدت کوتاهی محاکمه و برای سه سال روانه زندان شدند؟ اصلا آیا به خاطر داریم که اینان اگر تجهیزات جاسوسی به همراه داشته باشند و طی روند محاکمه مشخص شود که برای این عمل وارد کشور شده اند، طبق قوانین بین المللی به دلیل نظامی بودن باید اعدام شوند؟؟؟ (بماند که در ماجرای قبلی-تیر 48- با سیاست های قاطع دولت محترم وقت، علی رغم محرض شدن همراه داشتن ادوات جاسوسیآنان در عرض سه روز فراری داده شدند).
و مخلص کلام
مشخص است که با محاکمه فوری این نظامیان و اجرای حکم دادگاه عادل سر و صداها به مقدار بسیار زیادی افت کرده و راه برای اعمال فشار و جنجال و هیاهو برای آزادسازی آنان بسته خواهد شد. دلسوزانه عرض می کنیم که نباید گذاشت روبه صفتان انگلیسی با نیرنگ و حیله ای که همیشه به آن معروف بوده اند لکه ننگ دیگری در تاریخ ما به جا گذارند. فکر نمی کنم هیچ ایرانی باشد که نشنیده باشد داستان آن همه حیله و نیرنگ را، ظلم و ستم را، دخالت در امور کشور و استفاده از عناصر وطن فروش برای تاراج منابع ملی را، اشغال جنوب و به خاک و خون کشیدن سلحشوران آن خطه را، و امروز دخالت آنان در انفجارات خوزستان و ناامنی های زابل و زاهدان را.
به راستی همه می دانیم که شهدای تنگستان و دشتستان و فارس و دیگران جان در راه مبارزه با استعمار و استحمار این روباه پیر فدا کردند. آیا رواست که به راحتی از خون آنان بگذریم؟ آیا بر ما نسیت حفظ و حراست راه آن دلیران ملی؟
از این روست که ما نیز همصدا با صدها دانشجویی که دوازدهم فروردین تجمع اعتراض آمیزی مقابل سفارت انگلیس برگزار کرده بودند و بسیج دانشجویی 266 دانشگاه کشور که بیانه ای متقن صادر کردند و همه آزادیخواهان مسلمان و وطن پرستان ایرانی، با صدای رسا اعلام می کنیم که فرزندان سیزده آبان به انقلاب سوم می اندیشند و ازاین روست که تعطیلی لانه فساد شیطان پیر که کسوت سفارت خانه به خود گرفته و اخراج سفیر آن کشور کمترین خواسته وارثان نسل حماسی سوم ایران زمین است.
راستی شما نمی دانید چرا دیگر صدای مرگ بر انگلیس ما را از میان صفوف نماز جمعه و تظاهرات با گوش غیر مسلح نمی توان شنید؟
اقدامات دیپلماتیک علیه ایران
اما انگلیس علاوه بر جوسازی و هیاهوی شدید رسانه ای همزمان به قدامات دیپلماتیک نیز متوسل شد. بدین صورت که تنها در یک روز (10 فروردین) از طرفی ادروغان نخست وزیر ترکیه با احمدی نژاد تماس گرفته و خواستار آزادی فی ترنی شده و از طرف دیگر وزرای خارجه ژاپن و استرالیا با متکی تماس گرفته و خواستار حل و فصل (ماستمالی)فوری موضوع شدند؛ که در جواب اولی احمدی نژاد قول مساعد داد و در جواب دومی و سومی متکی گفت: « انگلیسی ها باید بپذریند که تعرض به آب های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته و در این چارچوب تضمین بدهند که دیگر این کارها تکرار نخواهد شد.»
ولی از آنجا که این اقدامات برای به زانو درآوردن ایران کافی نبود از قبل تلاش بی وقفه ای را برای تصویب قطعنامه یا حداقل بیانیه ای در شورای دروغین امنیت آغاز کرده بودند؛ که در نهایت به یک بیانیه مطبوعاتی به شدت ناامید کننده دست یافتند چنانچه نماینده انگلیس در سازمان ملل بعدا گفت:«ساعت ها وقت صرف کردیم که دستگیری نظامیان داخل آب عراق و غیرقانونی بیان شود و یا در درخواست آزادسازی آنان قید «فوری» لحاظ شود، که هیچ کدام نشد!». با این حال فشار دولت علّیه انگلیس به ممالک یوروپ بیشتر جواب داد تا آنجا که اتحادیه اروپا در بیانیه خود محل دستگیری نظامیان را خارج از حریم آب های ایران عنوان کرده و خواستار آزادسازی فوری آنان شد.
نرم شدن اندک اندک مواضع ما
انگلیس که اکنون کمی جرأت گرفته بود، به اصطلاح عامه به چرند گویی مفرط افتاده بود و بر وزن سخنان قلدرمآبانه و توهین آمیز خود هر لحظه می افزود و در این شرایط به جز لاریجانی که گفته بود: «درشت گویی های انگلیس باعث می شود آزادی ملوان زن به حال تعلیق درآید»؛ انگار کم کم احساس می شد که مواضع دستگاه دیپلماسی نرم تر شده تا آنجایی که در دل دلسوزان نظام بیم آزادی آنان را زنده کرد. شاهد ماجرا نیز اظهارات حسینی سخنگوی وزارت خارجه که پس از سوالات خبرنگاران بیان می کند سفیر انگستان روز یازدهم فروردین جوابیه ای به یادداشت اعتراض آمیز ایران ارائه نموده و در آن نکات مختلفی! وجود دارد که می تواند مورد بررسی قرار گیرد!؛ و در نهایت کار به جایی رسید که همان لاریجانی روز 14 فروردین احتمال محاکمه نظامیان انگلیسی را منتفی دانست!!!
در اینجا قصد پرداختن به این نکته را داریم که هرچند مواضع دستگاه دیپلماسی کشورمان در ابتدا روند نسبتا مطلوبی را طی کرده است، باید به این دوستان متذکر شد که اگر انگلیسی ها به طور غیر قانونی به آّب های ایران وارد شده اند- که شده اند- طبق قوانین بین المللی جرم مرتکب شده اند و اگر این عمل با اطلاع دولت متبوعشان صورت گرفته باشد، هم دولت و هم نظامیان باید پاسخگو باشند و اگر این عمل خودسرانه باشد، نظامیان متجاوز باید پاسخگو باشند. بنابراین این چنین نیست که مسئله با یک عذرخواهی ساده دولت انگلیس و پذیرفتن تجاوز حل شود و نظامیان آزاد شوند. اینکه آقایان لحن خود را هر روز بهتر از دیروز کنند و بخواهند دل خود را به یک عذرخواهی آنان خوش کنند راهی است به ترکستان و مصداق ترحم بر پلنگ تیز دندان.
آیا این جز نقض منافع ملی و خدشه وارد آمدن به اقتدار و حیثیت نظام مقدس جمهوری اسلامی است؟